Główni przedstawiciele neoklasycyzmu, do których niewątpliwie należeli Sergiusz Prokofiew oraz Igor Strawiński, poszli inną drogą niż poprzedzający ich kompozytorzy epoki romantyzmu, których głównym celem była gra na emocjach słuchaczy. Dla obu muzyka miała być piękna sama w sobie - pozbawiona programu lecz posiadająca jasną formę, genialną harmonię i  mistrzowską instrumentację.

     Uwertura na tematy żydowskie powstała na zamówienie kameralnego zespołu podczas podróży Sergiusza Prokofiewa do Stanów Zjednoczonych,. Dopiero po długich namowach kompozytor zgodził się przygotować jej orkiestrową wersję. Ta, choć zdecydowanie rzadziej wykonywana od oryginału, z pewnością stanie się interesującym wstępem do Koncertu skrzypcowego D-dur, napisanego przez Igora Strawińskiego dla Samuela Dushkina, amerykańskiego skrzypka żydowskiego pochodzenia. 

     Neoklasyczne poszukiwanie muzycznego piękna nawiązywało bezpośrednio do dzieł takich Mistrzów, jak Ludwig van Beethoven.  Jego IV Symfonia została nazwana przez RobertaSchumanna „smukłą dziewczyną grecką pomiędzy olbrzymami północnego kraju”. Miało to podkreślić jej niezwykłą lekkość, w porównaniu do beethovenowskiej III i V symfonii. Dzieło Ludwiga van Beethovena zostało wybrane do repertuaru koncertowego przez uczestników zeszłorocznej edycji Programu Instytutu Muzyki i Tańca Filharmonia, ostrożnie wciąga!