Opera Oberon, ukończona przez Carla Marię von Webera zaledwie trzy dni przed wyjątkowo udaną premierą, zyskała ogromną przychylność publiczności. Mimo początkowego zachwytu, dzieło nie zagościło jednak na stałe w repertuarze światowych scen, w przeciwieństwie do Uwertury z niej pochodzącej. Ta barwna kompozycja, łącząca poszczególne tematy opery - w tym motywy orientalne - będzie idealnym wstępem do V Koncertu skrzypcowego Wolfganga Amadeusza Mozarta. Utwór, z powodu charakterystycznego Alla turca zwany Tureckim, zawiera wszystkie przymioty, z których słynie twórczość kompozytora. We współczesnej kulturze postać Mozarta jawi się słusznie, jako nad wyraz wybitna i niespotykanie utalentowana. Często jednak zapominamy,  że  stała za tym ciężka praca, zaczynająca się we wczesnych latach dziecięcych.
   II Symfonia C – dur Roberta Schumanna z 1846 roku została w rzeczywistości napisana jako trzecia. Jest ona utworem, który choć doceniony przez XIX w. publiczność, z czasem stracił swą popularność. Problemy zdrowotne kompozytora odbiły się na dziele, a ślady walki z chorobą wyrażone zostały uczuciowością, namiętnością, czy bolesnym tonem rezygnacji. Mimo wszystko podnoszący na duchu ton całości dzieła, w świetle ciężkich warunków powstania owej symfonii, wydaje się wyjątkowy.