W literaturze muzycznej część kompozycji dedykowana jest najmłodszym słuchaczom. Dzięki wysublimowanej instrumentacji utwory te, niczym magiczne obrazy, działają na wyobraźnię dzieci (a także dorosłych!). Ową ilustracyjność zawarł w swoim dziele zarówno Camille Saint-Saëns, pisząc w 1886 roku cykl miniatur Karnawał zwierząt, jak i Joseph Haydn – twórca Symfonii dziecięcej. Ogrom radości i beztroskiej zabawy płynie z dzieła niemieckiego artysty. Kompozycję wzbogacił Haydn o „instrumenty” imitujące dźwięki natury, takie jak bębenek, terkotka czy zabawka naśladująca odgłos przepiórki. I choć mamy tu do czynienia z ograniczonym instrumentarium, to zastosowane efekty artykulacyjne doskonale tworzą lekki i żartobliwy ton dzieła. Podobnie jest w przypadku fantazji zoologicznej Karnawał zwierząt – odpowiedni dobór instrumentarium w poszczególnych częściach sprawia, że w głowie słuchacza niemal od razu rysują się muzyczne obrazy. Saint-Saëns wykorzystuje jednak zdecydowanie więcej instrumentów oraz charakterystyczne zabiegi, jak np. użycie interwału tercji w celu zaprezentowania śpiewu kukułki w partii klarnetu, czy szybkie przebiegi w postaci glissanda grane przez flet dla zobrazowania ptaszarni. Dziecięcy pierwiastek zawiera w sobie także Simple Symphony op. 4 Benjamina Brittena – swoista zapowiedź wielkich kompozycji początkującego wówczas twórcy, choć materiał dźwiękowy w dużej mierze zaczerpnął autor ze swojej dziecięcej twórczości. Symfonia ta do dziś grana jest z fascynacją przez profesjonalne orkiestry na całym świecie.